'Wat een rare naam voor een crèche', niet enkel een reactie op mijn zoveelste statusaanpassing op Facebook vandaag, maar ook mijn eerste gedachte toen ik León (toen nog bekend als Mumble) op de wachtlijst zette van de stedelijke kinderdagverblijven (KDV). De Puppies leek me leuk: geen al te grote kribbe, gelegen in de Grote Hondstraat (vandaar die puppies dus) in de hippe Zurenborgwijk. Nu Mumble ondertussen al bijna vijf maanden als León door het leven gaat, werd het stilaan tijd dat mama overdag toch weer iets meer teksten zou gaan produceren en iets minder tussen luiers, flesjes en groentenpapjes zou hangen. Die luiers en papjes worden hier namelijk niet zomaar gratis en voor niks door de schoorsteen geschoven...
Vanochtend was het dus zover: ik zou mijn zoon voor het eerst langer dan een paar uurtjes bij 'vreemde' mensen op een 'vreemde' plek achterlaten. In de aanloop naar dat grote moment waren er hier, op redelijke afstand van diezelfde hippe wijk, al wel wat traantjes gevloeid, dus ik hield mijn hart vast. Een emotioneel verslag van een bewogen dag.
6u30: León is wakker en wil eten. Mama maakt een extra grote fles, omdat de kleine prins gisterenavond iets minder at wegens ferm verstopte neus. De inhoud is in no time binnengewerkt en na de obligate dubbele boer en het verschonen der luier dommelt León alweer in. Dagelijkse gewoonte, normaal gezien ook voor mama, maar die is vandaag te nerveus om zich nog een half uurtje op bed te leggen. Ze begint aan de voorbereidingen en pakt de nodige reservekleding, luiers, melkpoeder, etc in en noteert alvast die eerste voeding in het allereerste schriftje van haar zoon. Want zo werkt dat bij De Puppies: alles wordt genoteerd. Structuur. Fantastisch
08u30: León's papa stuurt me een sms dat hij thuis vertrekt en er dus binnen een klein half uurtje is. Ik ben enorm blij dat hij zijn kerstverlof met een dagje heeft verlengd om onze zoon naar De Puppies te brengen en in de namiddag ook weer op te halen. En vooral: omdat hij mij opvangt.
09u15: kleine prins is wakker en wordt goed warm aangekleed om de vrieskou te trotseren. Achteraf zal blijken dat sneeuwbanden op de kinderwagen geen overbodige luxe zouden zijn. Iets voor de Bedenkers ...Anyone?
09u45: we arriveren in de Grote Hondstraat en begeven ons naar het gedeelte 'niet-lopers', want zo scheidt men hier de baby's van de peutertjes. Maar wat dan met de 'zelfstandige zitters', de 'kruipers' en de 'ik wil niet kruipen maar kan wel razendsnel voortbewegen op mijn achterwerkers'? Enfin, de niet-lopers dus.
We worden er erg vriendelijk ontvangen, geven León en zijn schriftje af en pakken zo snel mogelijk de biezen. Een wonder geschiedt: geen tranen, noch van de zoon, noch van de mama of papa.
10u00: we zitten op café en drinken koffie. We voelen ons onwennig. We drinken nog een koffie en twijfelen dan even of we misschien op dit vroege uur toch niet voor iets sterkers moeten gaan. Nee, slecht idee. We vertrekken.
11u00: we zijn thuis en vragen ons af of we al eens zouden bellen. Doen het niet, hangen enkele schilderijen aan mijn muren en houden ons nuttig & aangenaam bezig.
13u00: papa vertrekt omdat hij nog enkele verplichtingen heeft. Ik voel me alweer onwennig. Ik bel dan toch maar even. Alles is ok, onze zoon is flink en huilt niet, maar kirt, roept en slaapt als een voorbeeldig prinsje. Flink zo!
16u00: papa is terug en we vertrekken, benieuwd naar de reactie van onze zoon wanneer hij ons weerziet. Hij zal wel blij zijn zeker?
16u30: we krijgen te horen dat León erg lief en vrolijk is geweest, maar toch niet zo heel erg veel heeft kunnen eten. Toch wat onwennig dan? Of is het die verdomde verstopte neus? Ik gok op het tweede, want ons ventje lijkt zich goed te amuseren daar bij de Puppies. Mama en papa zullen goed slapen vannacht ...
