De vroedmeester

(column verschenen op Vrouw.nl)

Het begrip vroedvrouw riep bij mij tot voor kort beelden op van een wat oudere, ietwat zweverige en gezette, vaak roodharige vrouw...
Mijn beeld van de 'vroedvrouw' stemt (natuurlijk) niet overeen met de werkelijkheid wanneer ik op een zonnige vrijdagmiddag voor de deur van de vroedvrouwenpraktijk kennis maak met Tom. Tom is een mannelijke vroedvrouw en kwam in die hoedanigheid al enkele keren aan bod in de Vlaamse media. Ik beloof hem onmiddellijk een plekje in mijn Nederlandse column, dus bij deze: een stukje gewijd aan de vroedmeester himself: Tom!

Schijnbaar hebben veel vrouwen nog steeds een probleem met een mannelijke vroedvrouw en/of gynaecoloog. Ik ben geneigd het anders te benaderen: mannen die voor dit beroep kiezen, zijn volgens mij oprecht gefascineerd door het voorrecht dat wij als vrouw genieten. Ik denk dat ze daarom ook meer voorzichtigheid aan de dag zullen leggen, omdat ze per slot van rekening de pijn bij sommige onderzoeken, testen of gebeurtenissen niet helemaal kunnen inschatten. Een vrouw daarentegen, weet dat het uiteindelijk helemaal niet het einde van de wereld betekent om een PAP-test te laten doen, zolang je maar ontspannen bent.

Maar nu weer terug naar Tom. Ik breng ruim anderhalf uur door in zijn praktijkruimte en ik geef toe: hij brengt me tot rust. Hij legt me uit op welke manieren de bevalling kan ingezet worden. Eerst en vooral is er de manier met het hoogste drama-gehalte: het breken van de vliezen in een openbare ruimte. Ik zie mezelf al binnenkomen in een trendy restaurant, een waggelende intrede gevolgd door een mega 'splash'. Het zegt me wel wat, hoewel ik niet zeker ben of ik op dat moment mijn 'cool' kan behouden ...
Het is ook mogelijk dat de vliezen scheuren en niet breken, zodat het vruchtwater slechts zachtjes naar buiten sijpelt, lijkt me vooral zeer oncomfortabel ...
Het is verder ook niet ondenkbaar dat de vliezen pas scheuren of breken wanneer ik al op de verlostafel lig, maar dat het allemaal meteen begint met de weeën. Tom vertelt me dat ik hem pas moet bellen wanneer de weeën regelmatig komen, om de vijf minuten. Hij komt dan bij me thuis en zal me op het gepaste moment naar het ziekenhuis begeleiden voor de eigenlijke bevalling.

Ik heb er het volste vertrouwen in dat mijn vroedmeester mee zal bijdragen aan een vlot verloop van de bevalling. Die bevalling komt trouwens erg dichtbij. In principe bevallen de meeste vrouwen tussen week 37 en week 42 van de zwangerschap en ik bevind me op dit moment in week 33. Het wordt dus spannend vanaf nu!
Ik heb dan ook mijn koffertje klaarstaan met daarin alles wat ik zelf nodig heb, of denk te hebben. Daarnaast heb ik een tas met spulletjes voor mijn zoon klaargezet: ik ben er klaar voor ... maar ik hoop natuurlijk dat mijn kleine ventje nog wacht tot hij er zelf helemaal klaar voor is!

"Top"

Dat is het woord dat Dokter Tof in de mond neemt bij mijn bezoekje op vrijdagmiddag.
Alles is top: Mumble groeit goed en heeft zelfs een beetje voorsprong op de 'curve' (een woord dat ik volgens mij nog vaker dan me lief is in de mond zal nemen de komende tijd), maar ook mama doet het meer dan ok. Alweer niet meer dan een kilo erbij op vijf weken tijd en ook mijn bloeddruk is ok (14/7). Wanneer ik ons kleine wondertje op het scherm zie verschijnen, is dat toch altijd weer een erg emotioneel moment. Helaas is Mumble's papa er niet bij vandaag, maar het is druk op het werk en al bij al heb ik ook liever dat hij er is tijdens en na de bevalling dan nu.
"Hij weegt al twee kilo, Leentje, dat wordt een dikke baby", grijnst dokter Tof. Ik krijg al visioenen van een baby die vijf kilo weegt en er toch op één of andere manier uit moet geperst worden wanneer hij zichzelf even corrigeert. "Oh nee, ik had de dikte van zijn hoofdje toch wat overschat. Hij weegt iets meer dan 1800 gram (1807 gram om precies te zijn), iets boven het gemiddelde, maar goed bezig hoor"
Dat horen we altijd graag en ook Mumble's hartje klopt naar behoren en mijn zoon is zo flink geweest om alvast in de juiste positie te gaan liggen, dus geen stuitligging meer. Oef!
Na de afspraak bij Dokter Tof word ik ook verwacht bij La Madrugada, de vroedvrouwenpraktijk die me zal begeleiden. Ik heb een afspraak met Tom, een mannelijke vroedvrouw of een vroedman zoals je wil. Het blijkt een fantastische kerel waarmee ik het anderhalf uur heb over de bevalling, de voorbereiding ervan en natuurlijk ook de opvolging. Ik moet nog een urinestest afleggen en ook hierin slaag ik met glans: geen suiker of eiwitten te bespeuren, dus geen zwangerschapsdiabetes of problemen met de nieren. Alweer een opluchting erbij.

We sluiten de week dus af met enkel en alleen goed nieuws! Dat mag ook al eens ...

Chocolade

Een column over mijn chocoladeverslaving kun je lezen op Vrouw.nl

Veel leesplezier!
Ik moet er nu vandoor, op zoek naar chocolade ;-)