Mumble is goed bezig!

Vrijdagmiddag 14u - voor de eerste keer zit ik alleen in de wachtkamer bij Dokter Tof (ja, die naam is hij nu echt wel waard), wegens drukke werkzaamheden voor de papa van Mumble. De lokale held is zelf druk in de weer met een keizersnede, dus het kan even duren voor ik binnen kan. Ik voel me onwennig nu ik hier alleen moet zitten wachten, dus stuur ik een niet zo vriendelijk bericht naar R, waarvan ik later veel spijt heb, maar dat spijt komt zoals steeds te laat. De vriendelijke secretaresse vraagt me mijn GSM-nummer zodat ik buiten in het zonnetje kan wachten tot het mijn beurt is.
Ik zet me op een rustig bankje, lees de krant en na een half uurtje word ik gebeld: de dokter is klaar om mij te ontvangen.
Zenuwachtig als altijd stap ik op de weegschaal (flink zo Leentje, nog steeds niet bijgekomen en dat na 22 weken!) en laat ik mijn bloeddruk meten (14/7.5, perfect in mijn toestand). Maar dit alles is slechts het voorspel in aanloop naar het echte werk: de echografie waarop ik mijn kleine ventje te zien krijg.
Vijf minuten later komt Dokter Tof eindelijk binnen en smeert hij mijn ronde buik in met gel. Dit is en blijft een enorm spannend moment ...
En daar is hij dan: kleine Mumble die de laatste dagen zo actief was, toont zich trots aan ons. Vandaag is het tijd voor een uitgebreid onderzoek en Mumble scoort over de hele lijn zeer goed: zijn hersentjes ontwikkelen zich goed, zijn hartje klopt zoals het moet, zijn maagje en slokdarm werken naar behoren, zijn bovenlip is niet gespleten, hij heeft normale voetjes met tien teentjes en dus geen klompvoetjes, kortom: alles is zoals het moet zijn!
Hij weegt al 500 gram en ook op dat vlak zit hij goed op schema.
Mama is weer heel gelukkig met haar flinke zoon, en ook papa is trots op Mumble (en ook wel een beetje op de mama denk ik...)
En mama zelf, die voelt zich op die manier weer een stapje bij een Happy End, of nee een Happy Beginning, ergens in augustus ...