Fier als een gieter...

... dat ben ik op mijn zoon en ook wel op mezelf na ons bezoekje van gisteren aan Dokter Tof.
Mumble's papa had me op het hart gedrukt dat hij er dit keer wel bij zou zijn, dat was alvast een geruststelling.
Vrijdagmiddag 17u30 - Ik staak mijn drukke werkzaamheden voor deze week en 'spring' op de fiets richting ziekenhuis. Onderweg krijg ik een sms van R die, uitgerekend vandaag natuurlijk, vastzit in de file. En hop: die bloeddruk van mij gaat weer de hoogte in!
Gelukkig is het ook op vrijdagavond 'gezellig' druk in de wachtkamer van Dokter Tof. Ik leg de situatie uit en de assistente laat enkele gelukkigen voor hun beurt binnen en zo haalt nerveuze papa in spe het toch nog. Oef!

Eens binnen in de spreekkamer is de eerste 'zware' opdracht: de weegschaal. De voorbije weken heb ik me op het vlak van chocolade en ijsjes net iets meer laten gaan dan anders, dus de schrik zit er wel een beetje in. Groot is mijn verbazing wanneer blijkt dat ik alweer bijna niks ben aangekomen. Complimenten van de assistente en toch wel een beetje een trots en opgelucht gevoel bij mezelf! So far, so good. De assistente neemt nog even de bloeddruk, en ja hoor: de bovendruk is alweer iets hoger dan normaal, maar zo lang de onderdruk stabiel blijft (en dat is al maanden zo), is er geen reden tot ongerustheid. De zenuwen zijn de aanleiding van een iets hogere bovendruk, verder is er niets aan de hand.
Na het nemen van de bloeddruk mag ik gaan liggen en is het tijd voor de echo. Joepie: ons kleine ventje op het scherm zien. En hij is zo mooi! En ik durf te zweren dat hij naar ons lachte, dat kleine mondje bewoog en hij keek recht in de camera. Van plankenkoorts alleszins geen sprake, want hij laat ons alles mooi zien: zijn armpjes en beentjes strekt en plooit hij weer. Goh: het is gewoon een zodanig indrukwekkend en ontroerend gezicht dat we vergeten te vragen hoe groot hij is of hoeveel hij weegt.

Maar als de dokter vertelt dat alles goed met hem gaat en dat we allebei een goed rapport krijgen, dan maken we ons daar verder ook geen zorgen over. Het gaat goed met kleine Mumble en ook mama is goed bezig. En daar mag ze best trots op zijn, gezien de toch niet zo evidente situatie ...