He moves in mysterious ways ...

Kleine Mumble beweegt en dat voel ik nu ook, heel erg goed zelfs!
Gisteren op de trein naar en van Rotterdam had hij er duidelijk plezier in, wat hem meteen echt een zoon van zijn vader maakt. Die houdt namelijk ook wel van de betere treinreis. Zo trok hij vijftien jaar geleden met de Transsiberië-Express door (euh,évidemment...) Siberië. Zelf ben ik trouwens ook niet vies van een lange treinreis en treinde ik ondermeer van Chicago via Pittsburgh naar New York, enkele winters geleden. Bovendien diende mijn grootvader tijdens zijn gehele loopbaan de huidige NMBS, toen nog gemoedelijk de Buurtspoorwegen genaamd. Het treinreizen zit Mumble duidelijk in het bloed en als ik alle kriebels in mijn buik mag geloven, had hij er verdomd veel plezier in gisteren.

Vandaag zit ik trouwens exact in de helft van mijn zwangerschap, althans de officiële termijn, want slechts 4% van de vrouwen bevalt effectief ook op de uitgerekende datum. In mijn geval is dat 13 augustus, maar het kan net zo goed twee weken vroeger of later worden. Maar kom: erg symbolisch vind ik het wel: vandaag ben ik exact twintig weken in verwachting van ons zoontje.

Ik lunchte vanmiddag met een vriendin die me blij verraste met een fotoalbum van haar zwangerschap, bevalling en uiteraard haar kleine spruit. Ik kijk er nu al zo naar uit om hem vast te kunnen pakken en om in zijn lieve kleine gezichtje de trekken van zijn papa en mama, grootouders en - wie weet- overgrootouders te herkennen. Ondanks de situatie die op dit moment verre van ideaal is, weet ik zeker dat het kleine ventje een mooie toekomst heeft met een mama en papa die zielsveel van hem (en elkaar...) houden. Hoe alles er concreet zal uitzien voor hem kunnen we nu nog niet zeggen, maar het zal alleszins een warm nest zijn waarin hij terechtkomt. Daar zullen we wel voor zorgen!