De lente hangt volgens de weermannen en vrouwen nu al een hele poos in de lucht, ook gisteren was het weer zover. Via een last-minute afpraak via een chatsessie en een bevestigend telefoontje lag de zondagse brunch bij broerlief dan ook al snel vast.
En zo staan we zondagmiddag om 12u stipt (of toch zo ongeveer) met onze handen en zakken vol gezonde lekkernijen voor een feloranje deur.
Mijn nichtje Brynn, mijn favoriete peuter of all times, komt op enthousiaste wijze op me afgelopen. "Dag tante Leentje!" Ik voel aan mijn kleine teen dat het geen rustige middag zal worden, maar dat de kleine deugniet me met veel plezier in al haar zondagse activiteiten zal betrekken vandaag. Maar hé: qua oefening voor binnenkort kan dat wel tellen en ze is écht een schatje!
Wanneer we dus na een copieuze maaltijd een wandeling naar het park ondernemen, kan tante Leentje mee de speeltuin in en gaat ze onder lichte dwang van een net geen drie jaar oude uk mee de schommel op.
Ach, het is allemaal zo leuk met die kindjes, ik kan amper wachten tot onze kleine spuit zich laat zien.
"Wil je eens voelen aan mijn buik?", vraag ik dan ook aan kleine Brynn. "Ja, dikke buik! De baby van tante Leentje zit in haar buik!"
De kleine meid is goed gebrieft door mama en papa en weet dus maar al te goed waar ze aan toe is, al vertelde ze al enkele keren aan haar mama dat ze liever een zusje zou krijgen dan een neefje ... Maar dat zal wel veranderen eens ze onze kleine Mumble in de ogen krijgt, daar ben ik zeker van ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten