Welkom

Lieve lezer,

Dit moet zo ongeveer de derde keer zijn dat ik vol goede moed en pakken inspiratie met een nieuwe blog start. U bent dus gewaarschuwd: ook dit keer begin ik er met de beste voornemens aan, maar het is nog lang niet zeker dat ik het langer dan een paar weken volhoud.

Alhoewel, ik wil deze blog vooral bijhouden omdat ik in augustus een eerste kindje verwacht en het voor die kleine man of meid later misschien leuk is om te lezen wat mama allemaal voelde terwijl hij/zij in haar buik zat ...
Of misschien zal het hem of haar geen moer interesseren en zal deze blog louter een manier blijken om mij tijdens periodes van hormonale schommelingen af te zonderen, zodat manlief niet al te veel moet lijden?
Maar dat zijn zorgen voor later. Voorlopig ga ik er maar van uit dat ik met deze blog niet enkel een nobel doel nastreef, maar dat er binnen zoveel jaar effectief iemand zal zijn die hier echt iets aan heeft.

Ik ben dus 'in verwachting', exact 10 weken en 2 dagen vandaag. De geplande geboortedatum is 13 augustus en voorlopig groeit kleine Mumble (zo noemen de papa en ik het kleine mensje voorlopig nog tot we meer weten omtrent het geslacht) zoals het hoort. Ondanks zijn/haar 2,7 cm heeft Mumble toch al alles wat een mensje hoort te hebben. Enorm fascinerend allemaal en soms heel moeilijk om te vatten dat er een kleine homo sapiens groeit in mijn buik. Ook voor de papa is het niet altijd even simpel om zich in zijn nieuwe rol van aanstaande echtgenoot en vader in te leven. Hij was het tot iets meer dan een jaar geleden gewend om alleen te wonen en zijn ding te doen. Nooit had hij kunnen denken nog samen te wonen met een (toegegeven, niet altijd even gemakkelijk te doorgronden) vrouw en dan ook nog eens een kind bij haar te verwekken. Bij deze: ik begrijp het lieve schat, en zal zeker geduld met je hebben. Vergeef jij me mijn mood swings dan ook?