Een kus van de dokter ...?

Vrijdagochtend - ik ben nu 38 weken en 1 dag zwanger - hoor ik op de radio het nieuws over de eerste griepdode in ons land. Meteen krijg ik als aandachtige luisteraar de tip om mensen te kussen in plaats van een hand te geven. Wanneer we die middag bij Dr. Tof in de wachtkamer zitten, moet ik terug denken aan dat nieuwsbericht. Dat is ook niet moeilijk, want in het hele ziekenhuis hangen affiches met waarschuwingen voor de Mexicaanse griep ..
"Goeiemiddag Leentje, alles goed?", klinkt het zoals steeds enthousiast. Ook de uitgestoken hand volgt enthousiast. "Sorry, dokter, we moeten kussen. Heb ik gehoord van de griepcommissaris vanochtend." Als antwoord krijg ik een verwarde blik van de dokter en een lachje van R. Die kent me natuurlijk al langer dan vandaag!
De dokter gaat niet in op mijn verzoek om een stevige smakkerd, maar gaat dan maar over tot de orde van de dag: de echografie.
Onze zoon doet het nog steeds zeer goed en is alweer 500 gram bijgekomen: de teller staat nu op 3kg 200 gram, een gezond en gemiddeld gewicht na 38 weken/1 dag zwangerschap. Maar van vriendinnen hoorde ik al vaker dat die schattingen er nog tot 500 gram boven of onder kunnen zitten. Ach, op dit moment kunnen we toch niets anders dan afwachten hé. There's no way back now en hoe we het ook draaien of keren; binnen maximum 4 weken is onze zoon er!
Niet enkel het gewicht van onze zoon houdt me bezig, ook het gewicht van mama is interessant. Zij doet het ook erg goed: sinds mijn eerste bezoek aan Dr Tof ben ik slechts 6 kilo zwaarder geworden. Dat is ook goed nieuws, maar ik had natuurlijk al genoeg extra voorraad vóór ik zwanger werd ;-)
Verder wordt ook de bloeddruk gemeten (ok) en wordt de ligging van de baby nogmaals gecheckt. Hij daalt langzaam aan goed in, maar bij een eerste kindje wil dat nog niet zo heel veel zeggen wat bevallingsdatum betreft.
Nogmaals dezelfde conclusie dus: afwachten is de boodschap ...